Σφραγγιστικά υλικά


Τα βασικά είδη των σφραγγιστικών υλικών είναι:

Ακρυλικής βάσης:

Χρησιμοποιούνται κυρίως για εσωτερικές εργασίες και δεν αντέχουν ιδιαίτερα σε εξωτερικές συνθήκες.
Βασίζονται σε ακρυλικές διασπορές.

Τα περισσότερα παρουσιάζουν μια μετακινησιμότητα 10 με 15% του πλάτους του αρμού.

Έχουν καλή πρόσφυση στα βασικά οικοδομικά υλικά, όπως: μπετόν, σοβάς, πέτρα, κεραμίδι, ξύλο,...κλπ.

Παρουσιάζουν ισχυρή συρρίκνωση, περίπου 13 με 18%. (Δηλαδή σε αρμό που σφραγίσθηκε με ακρυλική μαστίχη ενδέχεται να παρατηρηθεί κοίλωμα και να χρειασθεί να συμπληρώσουμε με πρόσθετο υλικό).

Χρησιμοποιούνται κυρίως για σφραγίσεις κασωμάτων παραθύρων και πορτών, ρωγμών σε σοβά και στους περιμετρικούς αρμούς γυψοσανίδας.

Η χρήση τους είναι πολύ διαδεδομένη.

Είναι σχετικά φθηνό υλικό, βαφόμενο και ιδανικό για αρμούς χαμηλής καταπόνησης.

Μπορούμε να βρούμε στην αγορά και βελτιωμένες εκδόσεις (
σιλικονούχα ακρυλικά), εμπλουτισμένες με σιλάνια, οι οποίες είναι κατάλληλες για επιφάνειες μετάλλου και γυαλιού.

Ασφαλτικής βάσης:

Τα ασφαλτικά σφραγιστικά χρησιμοποιούνται στις οροφές σαν συμπληρωματικά υλικά των ασφαλτικών στεγανωτικών επιστρώσεων και στα δημόσια έργα.

Πρόκειται για συνθέσεις τροποποιημένης ασφάλτου βελτιωμένες συνήθως με ελαστομερή υλικά και πολυουρεθανικά ελαστομερή και μπορούν να παρασκευασθούν με πολύ μεγάλη μετακινησιμότητα που φθάνει και το 20%.

Υπάρχουν
ασφαλτικά σφραγιστικά υλικά ρευστά για οριζόντιους αρμούς, θιξοτροπικά για κάθετους αρμούς, θερμής εφαρμογής και ψυχράς εφαρμογής.


Σε αρμούς δαπέδου που καταπονούνται από χημικά και καύσιμα χρησιμοποιούνται μίγματα λιθανθρακόπισσας με πολυσουλφιδικά και πολυουρεθανικά ελαστομερή.

Πολυουρεθανικής βάσης:

Χωρίζονται σε αυτά του ενός συστατικού, που
χρησιμοποιούνται περισσότερο λόγω ευκολίας και υψηλών επιδόσεων και αυτά των δύο συστατικών που χρησιμοποιούνται λιγότερο.
Έχουν πολύ καλή πρόσφυση και αντοχή σε γήρανση.
Σε αυτά των δύο συστατικών το δεύτερο συστατικό είναι πολυμερές με ρίζες υδροξυλίου.

Το μεγάλο μειονέκτημά τους είναι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν οι τοξικές ουσίες που περιέχουν, οι οποίες
προκαλούν άσθμα στον άνθρωπο τόσο με την εισπνοή όσο και με τη δερματική επαφή.
Λόγω της χημικής αντίδρασης ανάμεσα στην πολυόλη και το ισοκυανικό η σκλήρυνση είναι γρήγορη.
Επειδή τα συστήματα δύο συστατικών είναι δύσχρηστα, η χρήση τους περιορίζεται σε περιπτώσεις που χρειαζόμαστε γρήγορη κι ελεγχόμενη σκλήρυνση.

Σε αυτά του ενός συστατικού η σκλήρυνση επιτυγχάνεται με την επίδραση της υγρασίας της ατμόσφαιρας, λόγω όμως του εξωτερικού προστατευτικού φιλμ, η διαδικασία είναι συνήθως αργή και αυτό αποτελεί ένα μειονέκτημα.

Υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία υλικών για διάφορες εφαρμογές, διαφορετικά μέτρα ελαστικότητας, θιξοτροπικά ή χυτά, με προσμίξεις λιθανθρακόπισσας ή όχι, σφραγιστικά, σφραγιστικά & συγκολλητικά .....κλπ.

Πολυσουλφιδικής βάσης:

Βασίζονται σε οργανικές ενώσεις του θείου, χρησιμοποιούνται περισσότερο σε έργα πολιτικών μηχανικών και στους χώρους καυσίμων.


Η έκδοση των δυο συστατικών είναι αρκετά δύσχρηστη για μη πεπειραμένους αλλά είναι αυτή που εφαρμόζεται περισσότερο.


Όπου χρειάζονται χημικές αντοχές χρησιμοποιούνται οι θειόκολλες, που είναι και το κατ’ εξοχήν χημικοανθεκτικό υλικό αρμών.

Σιλικόνες:

Είναι το γνωστότερο σφραγιστικό υλικό, με εκτενέστατο πεδίο εφαρμογών.

Βασίζονται σε αλυσίδες εναλλασσόμενων ατόμων πυριτίου και οξυγόνου με διάφορες οργανικές ρίζες.

Υπάρχουν αρκετοί τύποι:

  • ενός συστατικού
  • δύο συστατικών
  • όξινες
  • ουδέτερες.
Οι όξινες είναι οι τυπικές σιλικόνες που χρησιμοποιούμε και έχουν μυρωδιά οξέος.

Είναι οι φθηνότερες, δεν προσφύονται στο μπετόν και μπορεί να διαβρώσουν τα μέταλλα (εκτός του αλουμινίου).

Οι ουδέτερες σιλικόνες, οι οποίες κερδίζουν συνεχώς έδαφος σε βάρος των όξινων.

Προσφύονται σε όλα τα υλικά και μυρίζουν ελάχιστα.

Οι σιλικόνες που είναι βασισμένες σε αλκοόλες:

• μυκητοστατικές σιλικόνες για υγρούς χώρους.
• Υψηλού ή χαμηλού μέτρου ελαστικότητας.

MS Polymers:

Τροποποιημένες σιλικόνες, το πιο καινοτόμο υλικό της βιομηχανίας και το μέλλον στα σφραγιστικά.

Άρχισαν να χρησιμοποιούνται πριν από 20 με 30 χρόνια στην Ιαπωνία και η χρήση τους επεκτείνεται διαρκώς.

Τα βασικά τους πλεονεκτήματα είναι:

  • Η υψηλή ελαστικότητα.
  • Η άριστη πρόσφυση σε ευρεία γκάμα υποστρωμάτων.
  • Η φιλικότητα προς το χρήστη και το περιβάλλον.
  • Είναι βαφόμενα.
  • Είναι άοσμα.
  • Έχουν άριστη αντοχή σε γήρανση.
  • Είναι κατάλληλα για φυσικούς λίθους.